Woensdagavond, 27 november 2013, ben ik naar de Schouwburg in Amstelveen geweest om naar de voorstelling van Guido Weijers te kijken.

 Ik ben er naar toe gegaan omdat ik 4 opdrachten voor CKV1 moet gaan doen, dit leek me wel leuk. Ik verwachtte dat de voorstelling grappig zou zijn. De voorstelling heette V (dit is zijn vijfde solovoorstelling).

De vraag van de avond was: "Wie nodig jij uit voor een heerlijk diner en een goed gesprek?"

Guido Weijers heeft zelf zijn scenario bedacht. De voorstelling gaat er over wie je uit wil nodigen voor een diner en een goed gesprek. Het mogen levende of overleden mensen zijn. Aan de hand van zijn grappen komt hij uit op 5 personen. 

De belangrijkste persoon is Guido Weijers en de personen die hij in zijn voorstelling noemt zijn God, Einstein, Gandhi, Jules Verne en zijn droomvrouw.

In het begin is de sfeer gespannen omdat je bang bent dat je onderwerp van hem wordt. Later is de sfeer ontspannen en wordt er veel gelachen om de grappen. 

Guido Weijers is soms overdreven in zijn gebaren, hij heeft soms opvallend gedrag en overdreven bewegingen. 

Het decor was rustig. Er hing een schilderij aan de "muur". Daarin was een beamer geplaatst. Dat veranderde af en toe. Er stond een gedekte tafel met 6 stoelen. Op de tafel stonden 6 stenen hoofden. Ook stond er een tafeltje met een bakeliet telefoon (een hele oude telefoon). 

Voor de voorstelling, in de pauze en op het einde van de voorstelling werd er een moderne muziek gedraaid. In de voorstelling zelf is er geen muziek geweest. Het licht was op het podium gericht, behalve toen er in de zaal een telefoon van iemand afging. Alle lampen gingen aan en er werd naar die persoon gezocht. 

Ik vond het meest boeiende gedeelte dat Guido over Gandhi sprak. "Er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet genoeg voor ieders hebzucht". Daar hebben ze wel gelijk in! Ik heb de hele avond boeiend zitten luisteren. Ik kan niet zeggen dat me iets niet boeide.

Guido heeft ons laten nadenken over ons eigen gedrag.

's Middags hebben we pas besloten om naar de voorstelling te gaan. Ik heb me niet echt van te voren in de voorstelling verdiept. Ik heb Guido wel eens op de televisie gezien en vond hem toen erg leuk.

Ik vond de voorstelling heel erg leuk, heb erg gelachen. Ik vind het knap dat iemand zo goed kan improviseren. Hij vraagt bijvoorbeeld aan de zaal wie de jongste is. Dit is een jongetje van 10 jaar, hij heet Miguel. Hij verstond eerst Michael en maakt daar zo een hele improvisatie van. De mensen met wie hij graag aan het diner wilde zitten voor een goed gesprek waren levende en overleden mensen, Einstein, Gandhi, Jules Verne, God en Guido zijn droomvrouw. 

De voorstelling krijgt van mij een: 9

 Deze mensen waren bij de voorstelling van Guido Weijers.

Recensie Guido Weijers 'V': hilarisch en een beetje wrang

DVHN | Gepubliceerd op 23 november 2013, 18:35Laatst bijgewerkt op 23 november 2013, 19:08

ASSEN - Met Einstein en Jules Verne aan tafel. De grote Albert Einstein. Waarom niet? Guido Weijers heeft het beste idee van de reeks soloshows die hij heeft afgeleverd, gereserveerd voor zijn vijfde, waarmee hij vrijdag in Assen stond.

In superieure eenvoud is het getiteld met de letter V. In de loop van de avond blijft die V vervolgens hangen. Niet echt een probleem. Van meer belang is de overval die hij vragenderwijs pleegt op de zaal. Onder het motto dat niets heilig en niemand veilig is, luidt de uitdaging mee te denken. Stel dat je mag kiezen. Met welke favoriete gasten (dood of in leven) zou je aan het ultieme diner willen aanzitten voor een goed gesprek?

 

Foto: ANP KIPPA/Freek van Asperen

 

Het ticket voor de voorstelling.

Dit boekje lag bij onze stoel toen we aankwamen.